Хонуми фарбеҳ, вале ба ҳар ҳол хеле мувофиқ барои як ќаламфури. Воқеан, ҷавон ба ӯ сахт нарасид, рифоларо ба ҷинси хеле лоғар гузошт! Танҳо баъдтар ӯ таъми онро пайдо кард. Аммо ба ҳар ҳол, як-ду бор дикташ танҳо аз мањбали вай афтод, ӯ ба ин гуна кӯзаҳои барҳаво одат накарда буд! Эҳтимол, ӯ қаблан танҳо занони ҷавонро бо мањбалҳои танг мебурд.
Вохӯрӣ бо се духтари гарм дар як ҳавз барори бузург аст! Ҳар яки онҳо мехоҳанд мисли беҳтарин зан бошанд. Ва барои ба даст овардани хулоса, шумо бояд ҳамаи онҳоро бихӯред. Чунин ба назар мерасад, ки бачаи хушбахт дар афсона буд!