Хонум ба назар чунин менамояд, ки муддати тӯлонӣ гаштугузори қонеъ накардааст, агар ин қадар осон бо писару духтараш тавонист ба чунин алоқаи ҷинсӣ биравад, дар ҳоле ки худаш онҳоро ба он моил кардааст. Писар парешон нашуда, аз сӯрохи калид пай бурд, ки модару хоҳар чӣ кор карда истодаанд, тасмим гирифт, ки фурсатро аз даст надиҳад ва ба он ҳамроҳ шуд. Хусусан, ки қаблан ба аксҳои оилавӣ нигоҳ карда, бедор шуда буд. Аз ифлосии хонаводааш истифода накардан гуноҳ буд.
Духтарон дар аввал аз макидан худдорӣ мекунанд. Пас аз он ки минат мекунанд, тамоми шармашон аз байн меравад. Онҳо ба кор шурӯъ мекунанд техникаи ҳаракати дастҳо, гирифтани рухсора, ғӯтонда ва чуқуртар ба гулӯ. Агар хурӯс он қадар дароз набошад, онҳо кӯшиш мекунанд, ки ҳамаашро дар даҳони худ бигиранд, бинии худро ба қафаси мард баранд. Як каме машрубот ва ӯ аллакай метавонад дик дӯсти худ макканда. Вақте ки шумо як духтари хоксорро ба фоҳишаи воқеӣ табдил медиҳед, ин як эҳсоси хуб аст. Ҳоло барои вай дар даҳони худ гирифтан ва фурӯ бурдан ба муқаррарӣ табдил ёфтааст. Оҳиста-оҳиста шумо ба хари ӯ меоед. Пас аз ин, агар шумо ба ӯ дар бистар ҳамчун зани дастрас муносибат кунед, вай дигар ҷуръат намекунад. Он ҳатто ӯро ба кор медарорад.
Ӯ? АХХАХАХАХА