Хандаовар аст, як бача ба се духтар занг зада, охиста-охиста акли онхоро мезанад. Ва брюнеттҳо хеле зебо ҳастанд ва онҳо пулро дӯст медоранд. Ҳеҷ чиз мисли пули нақд барои кӯмак ба духтаре нест. Пас чӣ мешавад, агар ин танҳо як бача бо алоқаи ҷинсӣ бо гурӯҳӣ бошад, аммо ин пули бисёр аст.
Хоҳари ӯ аз дӯстдухтари худ, ки тасвири фоҳишаи ӯро кашидааст, ба ҳаяҷон омад - чӣ қадар лоғар ва ҳамвор буд. Бародараш ӯро ором кард ва андозаи камар ва камарашро чен кард ва ба ӯ итминон дод, ки вай олӣ аст! Албатта, миннатдории ў нокофї буд – хурўси бародарашро мемакид, аммо магар духтар сазовори њамдардї набуд? Вақте ки ӯ мехост, ки аллакай сари худро аз даст диҳад, ӯ ба вай иҷозат намедод - агар вай калон шудан мехост, онро фурӯ барад. Ва чунин менамуд, ки нутфааш ба вай маъқул буд. Акнун вай ҳамеша метавонист ба ӯ такя кунад.
Ман кайҳо боз мехостам алоқаи ҷинсӣ кунам.