Бо муоина омада, интизор набуд, ки бача бо зани баркамол бо синаҳои зебои ҷинсӣ барои алоқаи ҷинсӣ талоқ медиҳад, аввал синаҳои калони зебои ӯро лесид, зан парешон нашуда, узвҳои калони ӯро бо даҳон фурӯ бурд. Пас аз як зарбаи бузург, бача гирифта вай маст оид ба нутфа худ. Аксар вақт ин гуна занон ба назди бачаҳо меомаданд, то дар ҳама сӯрохиҳо шӯхӣ кунанд ва аз алоқаи ҷинсӣ фаромӯшнашаванда лаззат баранд.
Агар воқеан шавҳари ӯ бошад, аз рӯи унвони навор дида мешавад, ки ӯ вазифаи заношӯии худро ба таври комил иҷро мекунад ва зани сипосгузор мутаносибан ба ӯ бо як минатчаи олиҷаноб пулашро пурра бармегардонад.